آرتروز مفصل ران و لگن یک بیماری التهابی و تخریبی است که در نتیجه تحلیل طبیعی غضروف مفاصل و تخریب بافت استخوانی روی مفاصل ران و لگن ایجاد می‌شود. این بیماری معمولاً با پیری و فرسایش طبیعی مفاصل در ارتباط است، اما ممکن است به علت آسیب یا عوامل دیگری نیز رخ دهد. علائم شایع آرتروز مفصل ران و لگن شامل درد، سفتی و محدودیت حرکت در مفاصل است. درمان این بیماری شامل مدیریت درد، فیزیوتراپی، داروها و اگر لازم باشد، جراحی است. تشخیص و درمان زمانی که زودهنگام انجام شوند، می‌تواند به بهبودی و کنترل علائم کمک کند و کیفیت زندگی فرد را بهبود بخشند.
آرتروز به معنی”ساییدگی دو استخوان بر روی یکدیگر” است و این اتفاق اغلب به دلیل فرسودگی مفاصل توصیف می شود، که دلیل شیوع آن در افراد مسن بیشتر از افراد جوان است.
در ادامه این مقاله در مورد چیستی و چگونگی و درمان این نوع عارضه دردناک صحبت خواهیم کرد.
آرتروز مفصل ران و لگن چیست؟
مفصل ران از انتهای گلوله ای شکل استخوان ران (سر استخوان ران) تشکیل شده است که در داخل ران قرار می گیرد. قسمت داخلی این اتصال به شکل توپی با غضروف صاف پوشانده شده است تا به راحتی مفصل حرکت کند. اگر این غضروف صاف از بین برود، باقی مانده سطوح ناهموار توپی روی هم ساییده می شوند و باعث درد می شوند. با گذشت زمان، آرتروز می تواند مفصل را تخریب کرده یا به طور دائمی آسیب برساند.
آرتروز لگن یکی از علل شایع درد در لگن است. آرتروز یک اختلال پیشرونده است، به این معنی که به طور معمول به تدریج شروع می شود و با گذشت زمان بدتر می شود. اصطلاح آرتروز در لغت به معنای “التهاب مفصل” است.
علل بروز آرتروز مفصل ران و لگن
در ابتدا نگاهی به آمار ابتلا به این نوع آرتروز خواهیم داشت.
۲۲٪ از جمعیت ایالات متحده در سال ۲۰۱۰ نوعی آرتروز را گزارش کردند.
در میان بزرگسالان بالای ۶۵ سال، ۵۰٪ به نوعی آرتروز دارند.
علل بروز آرتروز مفصل ران و لگن می‌تواند متنوع باشد. در ادامه برخی از عوامل مهم را برای شما توضیح می‌دهم:
سن و پیری
با پیشرفت سن، فرایند طبیعی تخریب و سایش در مفاصل تشدید می‌شود و بروز آرتروز مفصل ران و لگن در افراد شایع‌تر می‌شود.
ژنتیک
وجود عوامل ژنتیکی می‌تواند افراد را در برابر بروز آرتروز مفصل ران و لگن حساس کند و احتمال ابتلا را افزایش دهد.
آسیب و صدمات
آسیب‌های مکرر به مفاصل ران و لگن، مانند شکستگی‌ها، ضربه، ورزش‌های با ضربه و فعالیت‌های ورزشی سنگین، می‌توانند به آرتروز منجر شوند.
مشکلات ساختاری مفصل ران (دیسپلازی مفصل ران، گرفتگی استخوان ران) نیز از جمله دلایل آرتروز است.
چاقی
وزن بیش از حد بدن، فشار اضافه بر مفاصل را افزایش داده و ریسک آرتروز مفصل ران و لگن را افزایش می‌دهد.
عوامل مزمن
برخی بیماری‌ها مانند التهاب مفصلی روماتوئید، دیابت، نقرس و بیماری‌های متابولیک می‌توانند خطر آرتروز را افزایش دهند.
عوامل محیطی
عوامل محیطی مانند استفاده بیش از حد از مفاصل، فشار طولانی مدت روی مفاصل، نحوه نشستن و راه رفتن نادرست، می‌توانند ریسک آرتروز را افزایش دهند.
توجه داشته باشید که این فقط چند مثال از علل بروز آرتروز مفصل ران و لگن هستند و عوامل دیگر نیز وجود دارند. همچنین، برخی از موارد بروز آرتروز به دلایل ناشناخته ممکن است و هنوز به طور کامل مشخص نشده باشند.
بهتر است بدانید افرادی که شاخص توده بدنی (BMI) بالایی دارند در معرض خطر بیشتری برای آرتروز هستند. وزن اضافی فشار بیشتری را به مفاصل وارد می کند. BMI بالاتر، از جمله داشتن چاقی شکمی، هم چنین ممکن است در التهاب نقش داشته باشد.
این عوامل می توانند علائم را بدتر کرده و باعث پیشرفت سریع تر شوند.
- آسیب دیدگی قبلی
با این حال، آرتروز ممکن است در افرادی که این عوامل خطر را ندارند نیز ایجاد شود.
علائم آرتروز مفصل ران و لگن کدام اند؟
صرف نظر از نوع آرتروز، علائم آرتروز مفصل ران و لگن شامل موارد زیر است:
✅ دردی در مفصل ران که ممکن است شامل درد در کشاله ران، ران خارجی یا باسن باشد.
✅ دردی که به طور معمول صبح شدیدتر است و با فعالیت کاهش می یابد.
✅ مشکل راه رفتن یا راه رفتن با لنگی
✅ دردی که با فعالیت شدید یا طولانی مدت بدتر می شود.
✅ سفتی در لگن یا دامنه حرکتی محدود
✅ در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید یا لوپوس، خستگی و ضعف نیز ممکن است ظاهر شود.
هر نوع آرتروز می تواند بیش از یک مفصل در بدن را درگیر کند، بنابراین ممکن است در یک فرد مبتلا به آرتروز دست، در مفصل ران نیز به این بیماری نیز برخوریم. آرتریت روماتوئید و لوپوس به طور معمول هر دو باسن را همزمان تحت تأثیر قرار می دهند، در حالی که آرتروز و آرتریت پسوریازیس ممکن است در یک لگن رخ دهد اما در ران دیگر رخ ندهد.
آرتروز مفصل ران و لگن چگونه تشخیص داده می شود؟
اگر مشکوک به این نوع آرتروز هستید مهم ترین قدم اول تشخیص دقیق است.
ارزیابی تشخیصی شامل موارد زیر است:
❇️ سابقه پزشکی، از جمله در مواردی بسیار مهمی که می تواند کمک کند.
❇️ معاینه فیزیکی، به ویژه برای این که ببینید چقدر توانایی راه رفتن را دارید.
❇️ رادیوگرافی یا اشعه ایکس برای تشخیص وجود ناهنجاری در مفصل
❇️ آزمایش خون برای تعیین آنتی بادی هایی که ممکن است با نوع خاصی از آرتروز مرتبط باشند (فقط در صورت نیاز).
راهکار های درمان آرتروز مفصل ران و لگن
درمان غیر جراحی آرتروز مفصل ران ممکن است شامل هر یک از موارد زیر باشد:
اصلاح شیوه زندگی هم چنین می تواند به کاهش علائم آرتروز مفصل ران کمک کند. این شامل:
- تناسب اندام (در صورت لزوم کاهش وزن)
- مدیریت مناسب درد
- تغییر فعالیت ها برای به حداقل رساندن فشار بر روی ران
- برای افزایش قدرت ورزش کنید.
دارو درمانی
داروهای تسکین دهنده درد می توانند در کنار ورزش و کنترل وزن در کنترل این اختلال نقش داشته باشند.
برای کسانی که علائم خفیف دارند، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی خوراکی ممکن است به مدیریت درد و التهاب کمک کنند.
- ایبوپروفن
- استامینوفن
- ناپروکسن
بعضی از انواع آرتروز ممکن است به دسته های جدیدی از داروها پاسخ دهند که به عنوان داروهای ضد روماتیس اصلاح کننده بیماری شناخته می شوند. این ها داروهای جدید قدرتمندی هستند اما برای همه مبتلایان به آرتروز مناسب نیستند.
تزریق
متخصصین درد حاضر در کلینیک درد برای کاهش درد و تورم شدید، تزریق استروئید تجویز کنند.
استروئیدها می توانند با کاهش التهاب به کنترل درد کمک کنند. با این حال، آن ها فقط تسکین موقتی درد را ارائه می دهند.
ورزش و فیزیوتراپی
یا برنامه های ورزشی برای بهبود انعطاف پذیری، ایجاد قدرت و حفظ تون عضلانی به خصوص شنا، یک ورزش عالی برای مبتلایان به آرتروز است.
ورزش برای کاهش خطر آرتروز و کاهش سرعت پیشرفت آن ضروری است. ورزش نه تنها به شما کمک می کند تا وزن خود را مدیریت کنید ، بلکه باعث بهبود قدرت، انعطاف پذیری و تحرک می شود.
تمرینات کم ضربه احتمال دارد که مفصل آسیب دیده را تحت فشار قرار دهد.
گزینه های دیگر عبارتند از:
- یوگا
- دوچرخه سواری یا استفاده از دوچرخه ثابت
- شنا یا ورزش در آب
- تمرینات تقویت کننده
- پیاده روی
اگر مدتی ورزش نکرده اید، با فیزیوتراپیست خود مشورت کنید. آن ها می توانند در ایجاد برنامه ای متناسب با شما و به حداقل رساندن احتمال آسیب دیدگی به شما کمک کنند.
هنگام ورزش برای سلامتی، انگیزه مهم است.
کالج روماتولوژی آمریکا و بنیاد آرتروز ( ACR / AF) توصیه می کنند با یک شخص دیگر یا مربی ورزش کنید و فعالیتی را که از آن لذت می برید انتخاب کنید.
جراحی
جراحی استئوتومی ممکن است در موارد کمتر شدید مناسب باشد. جراحی استئوتومی مفصل ران و لگن، مفاصل را به شکلی برش داده و جابجا می کند، به طوری که به قسمت سالم مفصل اجازه می دهد تا بیشتر وزن بدن را تحمل کند. فقط گروهی از بیماران کاندید جراحی استئوتومی هستند.
بسیاری از افراد مبتلا به آرتروز با مفصل ران کاندید جراحی هستند. جراحی می تواند به کاهش درد ، افزایش کیفیت زندگی و بهبود توانایی شما در انجام فعالیت های روزمره با محدودیت کمتر یا بدون محدودیت کمک کند.
اگر مفصل ران به شدت آسیب دیده باشد، تعویض کامل مفصل ران ممکن است مناسب باشد.
اگر شما کاندید مناسبی برای این نوع جراحی هستید، در مورد خطرات و مزایای گزینه های جراحی شما بحث خواهد شد.
هیچ درمانی برای آرتروز وجود ندارد. به طور معمول، به تدریج شروع می شود و با گذشت زمان بدتر می شود. در حالی که آرتروز در افراد مسن بیشتر دیده می شود، اشکال مختلف آرتروز وجود دارد که افراد جوان را تحت تأثیر قرار می دهد.
خوشبختانه مواردی وجود دارد که می تواند برای به حداقل رساندن اثر آرتروز کمک کند و ما خوشحالیم که در مورد این گزینه ها بحث می کنیم.
نتیجه گیری
هدف از تمام روش های درمانی آرتروز مفصل ران و لگن، کنترل درد و بهبود تحرک است، اما گزینه مناسب به خود فرد بستگی خواهد داشت. درمان اولیه ممکن است به سادگی ورزش و کشش باشد.
با این حال، آرتروز یک بیماری تخریب کننده است، به این معنی که علائم اغلب با گذشت زمان بدتر می شوند. اگر این اتفاق بیفتد متخصصین این حوزه ممکن است جراحی تعویض مفصل ران را توصیه کند.