کمردرد اگر سه ماه یا بیشتر طول بکشد مزمن تلقی می‌شود. این می‌تواند بیاید و برود، اغلب باعث تسکین موقت و به دنبال آن ناامیدی می شود. اگر علت آن را ندانید، مقابله با کمردرد مزمن می‌تواند بسیار سخت باشد.
در این مقاله قصد داریم بینش هایی را درباره علل شایع کمر درد مزمن و گزینه های درمانی غیر جراحی ارائه می‌کنیم و توصیه می‌شود در پیگیری راه های درمانی خود به هیچ وجه امید خود را از دست نداده و ادامه دهید تا در نهایت سلامتی خود را به صورت کامل به دست آورید.
درد طولانی مدت بعد از جراحی کمر
درد طولانی مدت در برخی از جراحی‌ها مانند قطع عضو و ماستکتومی شایع‌تر است، اما ممکن است پس از جراحیهای کمر ایجاد شود.
یک مسئله اصلی این است که جراحی کمر منجر به تغییرات ظریف در حرکت بیومکانیکی ستون فقرات می شود. این تغییرات، همراه با مشکلات اصلی (فتق دیسک و غیره) که منجر به جراحی شده است، می تواند باعث عدم تعادل و استرس مکرر در مناطق خاصی از عضلات ستون فقرات، مفاصل و اعصاب شود. متأسفانه این استرس می تواند منجر به درد مزمن شود، حتی اگر عمل جراحی به خوبی و بدون عارضه انجام شده باشد.
دلایل درد بعد از درمان یا جراحی چیست؟
- فیبروز اپیدورال
بافت اسکار بعد از عمل جراحی کمر بخشی ضروری از روند بهبودی است و در اکثر موارد از آنجایی که عصب در بافت اسکار وجود ندارد دردی ایجاد نمی کند. با این حال، ایجاد بافت اسکار می تواند بر سایر ساختارهایی که دارای اعصاب هستند فشار بیاورد. بافت اسکار همچنین می‌تواند یک ساختار را با پیکربندی غیرعادی به ساختار دیگر متصل کند یا بافت را تحت کشش قرار دهد که می‌تواند باعث درد شود.
اپیدورال تشکیل بافت اسکار در نزدیکی ریشه عصبی است که به ریشه های عصبی فشار وارد می کند. علائم فیبروز اپیدورال حدود ۶ تا ۱۲ هفته پس از عمل ظاهر می شود. هر گونه آسیب به یک عصب می تواند عصب را آموزش دهد تا سیگنال ها را حتی زمانی که مشکل اصلی برطرف شده است، خاموش کند. به این درد فانتوم گفته می شود و معمولاً در افرادی که اندام های قطع شده دارند دیده می شود. درد سوزش یک درد گاز گرفتن است که با موقعیت تغییر نمی کند و یکی از انواع دردهای عصبی است که ممکن است از جای زخم باشد.
- تنگی مکرر پس از رفع فشار
لامینکتومی برای تنگی نخاع می تواند باعث رشد مجدد استخوان و ایجاد تنگی دیگری شود که منجر به درد مکرر می شود. ممکن است مشکلات فنی ناشی از جراحی رفع فشار مانند شکسته شدن قطعه استخوان، سطح نادرست جراحی، ضربه به ریشه عصبی ناشی از شکافتن فیبرها، یا رفع فشار ناکافی در طول جراحی اصلی وجود داشته باشد. در این مورد، هیچ تسکین پس از عمل و در نتیجه یک جراحی ناموفق وجود دارد.
دیسککتومی برای تنگی کانال نخاعی نیز می تواند منجر به مشکلات مداوم شود. در برخی موارد ممکن است دیسک آسیب دیده مجدداً به حالت اول برگشته و باعث فشرده شدن بیشتر عصب شود.
گاهی اوقات برداشتن قسمت هایی از ستون فقرات ناپایدار با روش های دیسککتومی یا لامینکتومی می تواند بی ثباتی بیشتری در آن ناحیه ایجاد کند.
اگر این نوع مداخلات کوچکتر سوراخ کلید شکست بخورد و علائم ادامه یابد، بیماران می‌توانند در صورت لزوم، جراحیهای حفظ حرکت مانند تعویض دیسک مصنوعی (ADR)، تعویض مفصل فاست کامل یا فیوژن ستون فقرات با کمک رباتیک را در نظر بگیرند.
- شکست فیوژن
فیوژن در تلاش است تا استخوان شکسته را التیام بخشد زیرا سلول های استخوانی روی استخوان آسیب دیده مهاجرت می کنند تا استخوان جامد تشکیل دهند. حدود یک سال طول می کشد تا استخوان جامد محکم شود. همجوشی استخوان را می توان با حرکت زیاد، قرار دادن پیچ یا میله و استفاده از NSAID ها مهار کرد. این می تواند منجر به شکستگی و درد مزمن شود. اگر سطح بالا یا پایین فیوژن شکسته شود، به آن بیماری بخش مجاور می گویند. التهاب غشاهایی که اعصاب نخاع را احاطه کرده اند می تواند باعث آراکنوئیدیت و منجر به درد شود. به طور کلی، اگر تسکین درد در سه ماه پس از جراحی تجربه شود، احتمالاً تسکین آن ادامه خواهد داشت. با این حال، در ۱۰-۲۰٪ موارد، درد تا بهبود کامل عصب ادامه می یابد. از بین رفتن بی حسی و سوزن سوزن شدن بیشتر از درد طول می کشد. علائم آراکنوئیدیت بی حسی، گزگز، گزگز و سوزش در پاها است. درد می تواند آنقدر شدید باشد که توانایی راه رفتن را محدود کند.
تشخیص آراکنوئیدیت دشوار است و سی تی اسکن و ام آر آی و همچنین EMG که الکترومیوگرام است می تواند کمک کند. EMG ها تکانه های الکتریکی را تشخیص می دهند که در این شرایط می توانند غیر طبیعی باشند. هیچ درمانی برای آراکنوئیدیت وجود ندارد و درمان چند رشته ای با استفاده از فیزیوتراپی، ورزش و مدیریت درد است.
- «بیماری بخش مجاور» پس از فیوژن
یک همجوشی موفق ستون فقرات، ارتفاع، هم ترازی را بازیابی می کند و مهره را در جای خود ثابت می کند تا درد را کاهش دهد. در برخی موارد، این کاهش تحرک می‌تواند منجر به افزایش استرس در سطوح ستون فقرات مجاور (معمولاً بالاتر) شود که برای ارائه یک رادیواکتیو مشابه باید بیش از حد جبران شود.
بیشتر بخوانید: درمان میگرن ، با جدیدترین راهکارها و با درصد موفقیت بسیار بالا در ایران
درمان های درد های بعد از جراحی کمر
- فیزیوتراپی
ورزش پایه و اساس درمان کمر درد مزمن است. این یکی از اولین درمان هایی است که باید تحت راهنمایی فوق تخصص درد در تهران ستون فقرات خود امتحان کنید. هم چنین، با این حال، مجموعه تمرینات یکسان برای همه کار نمی کند. تمرینات باید متناسب با علائم و شرایط خاص شما باشد. حفظ برنامه ورزشی در خانه نیز بخش بزرگی از موفقیت است.
فیزیوتراپی برای کمردرد مزمن ممکن است شامل موارد زیر باشد:
بازآموزی وضعیت بدن
تست محدودیت های تحمل درد
تمرینات کششی و انعطاف پذیری
تمرینات هوازی
۲. ذهن آگاهی و مدیتیشن
کمر درد مزمن هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی فشار می آورد. برای مدیریت ناامیدی، تحریک پذیری، افسردگی و سایر جنبه های روانشناختی مقابله با درد مزمن، ممکن است به یک روانشناس توانبخشی مراجعه کنید. این متخصص ممکن است مدیتیشن، یوگا، تای چی و سایر راهبردهای شناختی و آرامش بخش را توصیه کند تا ذهن شما را از تمرکز بر درد دور نگه دارد.
۳. رژیم غذایی
برخی از رژیم ها بسیار التهاب زا هستند، به ویژه آنهایی که دارای چربی ترانس، قندهای تصفیه شده و غذاهای فرآوری شده هستند. با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید آیا رژیم غذایی شما می تواند به کمردرد مزمن شما کمک کند و چگونه می توانید آن را تغییر دهید. حفظ وزن سالم همچنین می تواند با کاهش فشار روی ستون فقرات به کاهش کمردرد کمک کند.
۴. اصلاح سبک زندگی
وقتی درد مزمن دارید، مهم است که محدودیت های خود را بپذیرید و خود را با آن سازگار کنید. هم چنین پیشنهاد می شود: «به بدن خود گوش دهید و یاد بگیرید که با خودتان قدم بگذارید. هنگام فعالیت استراحت کنید یا هنگام حمل مواد غذایی چندین بار سفر کنید. به فعالیت هایی که درد شما را بدتر می کند توجه داشته باشید و در صورت امکان از آن ها اجتناب کنید. این نه تنها می تواند به احساس بهتر کمر شما کمک کند، بلکه می تواند از پیشرفت بیماری زمینه ای نیز جلوگیری کند. یکی دیگر از تغییرات مهم در سبک زندگی، ترک سیگار است. نیکوتین از نظر علمی برای تشدید درد و تاخیر در بهبود شناخته شده است.
۵. درمان های مبتنی بر تزریق
بلوک های عصبی، تزریق استروئید اپیدورال، فرسایش عصبی و انواع دیگر روش های تزریقی برای کمردرد مزمن در دسترس هستند. آنها زمانی استفاده می شوند که منبع درد مشخص باشد و گاهی اوقات می توانند به رد علل خاصی در صورت عدم موفقیت درمان کمک کنند. تزریق ها ممکن است درد را برای مدت معینی متوقف یا کاهش دهند، اما به عنوان راه حل های طولانی مدت در نظر گرفته نمی شوند و نباید به طور جداگانه استفاده شوند.
۶. درمان های جایگزین
طب سوزنی، ماساژ، درمان بیوفیدبک، لیزر درمانی، تحریک الکتریکی عصب و سایر درمان های غیرجراحی ستون فقرات نیز می توانند برای کمردرد مزمن تفاوت ایجاد کنند. با متخصص ستون فقرات خود در مورد درمان های جایگزینی که می تواند برای شما مفید باشد صحبت کنید.
۷. درمان های دارویی
برای کمک به کنترل کمردرد مزمن می توان از مسکن ها، داروهای ضد التهاب، شل کننده های عضلانی و سایر داروها استفاده کرد. با این حال، اکثر آن ها با عوارض جانبی ناخواسته همراه هستند و برای استفاده طولانی مدت در نظر گرفته نشده اند.
نکته : درمان کمردرد در دوران بارداری
دوران بارداری یکی از دورانی است که کمردرد از شایع ترین عوارض این دوران است. اغلب بانوان با این دردها آشن هستند. اما راهکارهایی وجود دارد که به تسکین درد کمر در دوران بارداری کمک می کند. مثل ورزش‌های به خصوصی که می توان انجام داد.
نتیجه گیری
برای درمان هر گونه درد های از این دست می توانید از بهترین کلینیک درد در تهران کمک بگیرید تا با روش های غیر جراحی هر گونه آسیب را از بدن تان ترمیم و در نهایت برطرف نماید.
